عکاسی

شما نمی توانید عکس بگیرید، بلکه باید عکس را بسازید - انسل آدامز

شما نمی توانید عکس بگیرید، بلکه باید عکس را بسازید - انسل آدامز

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انسان» ثبت شده است

عکاس : سید مصطفی زمانی


Surrealism
عکاس :سید مصطفی زمانی
نقد از :
اصغر خوش خلق :
انتزاع برای تکلم حادثه های روزمره، یگانه موردی ست که جواب می دهد...
تقریبا کل کادر را سیاهی فرا گرفته و این سیاهی برای روشنایی های کل کادر نیز باز زیاد است.
لکه های درون کادر از سیاهی ها به بیرون پاشیده اند و گویی انفجاری در تیرگی ها نشسته است...
حضور عناصر از جمله پیکره ی مبهم انسانی (در حد گمان) تقلایی برای وضوح خود نمی کند و گویی همواره خونسردی برای این هزل عصر باقی خواهد ماند.
پل به روشنایی نمی رسد و برش به نا کجای کنتراست شدید اثر می رسد.

امید امیدواری :
نمونه ای خوب برای عکاسی ذهنی و درون گرا که در ضمن ساختار اصولی بصری عکاسی را به هم میزند.

مجهول

عکاس:سید مصطفی زمانی

نقد:

محمد جواد شفیعیان:

آنچه توسط مولف به تصویر کشیده شده, سادگی یک نگاه بر اساس کنکاش در فضاهای نامتعارف و آشنایی زدایی برای مخاطب است.
برای کم کردن تاثیر تیرگی های موجود در اینگونه ثبتها, اور اکسپوز (over expose) تعمدی, راه فراری برای تصویر گر است.
نقطه قوی سطح بدرستی و براساس بخش بندی طلایی قرار گرفته, و اهمیت بخشیدن به نسبتهای صحیح در ترکیب نکات پر رنگ این قاب هستند.
مجهول بودن زمان و مکان باعث می شود, علاوه بر تاثیر گذاری بیشتر, باعث غوطه ور گشتن مخاطب خویش در اتمسفر رمز آلود حاضر شود.
در جمع بندی کلی, خالق تصویر کوشیده با کاویدن در فضاهای جدید نوع نگاه خویش را نزد بیننده آن بسط و گسترش دهد, و جریان ذهنی خود را تا حد توان خود القائ کند.

امید امیدواری:

دگرگونی چهره‌ی واقعی هستی و رسیدن به زیبایی مدنظر هنرمند...

عکاس : سید مصطفی زمانی

نقد

سجاد حقگو :

بشر همواره سعی داشته تا از طرق مختلف رویاهای خود را با کمک قدرت تخلیل خویش حیات بخشد و ذهنیات آشفته اش را از دنیای پیرامون با جان مایه ای مفهوم گرا بر قلب هستی پیوند بزند.
در سرآمد آنها هنرمندان و به ویژه عکاسان قرار دارند که از دیرباز تا کنون کوشیده اند تا ذهن جهان را همچون اندیشه ی خود درگیر چیستی و واقعیت های پنهان در لایه های شگفت انگیز دنیایمان این اعجاز بزرگ خداوند کنند.
در اثر پیش رو هنرمند با یاری جستن از تغییرات هر چند کوچک در رنگ نور و سایه های موجود تصویری رویا گونه را ایجاد کرده که آن را از کالبد معمول خود جدا میسازد و فکر را به تامل بیشتر و عمیق تر وا میدارد.
حضور درختی تنومند که در زیر پرتو های طلایی خورشید میدرخشد و نمادی از ایستایی و مهربانی در زمین است. در مقابل کودکی را شاهدیم که سوار بر دوچرخه ی خود از کنار درختی که محکوم به ایستادن و استوار ماندن در مقابل تمامی تکاپوی پیرامون خود است میگذرد ...
این اولین جنبه ی وجود یک تباین عمیق در این اثر است!
شاخه های طلایی درخت که گویی جان یافته اند و به سمت کودک که نمادی از پاکی و معصومیت است شاخه دوانیده اند, درختانی که در پیش زمینه ی تصویر قرار گرفتنده اند, انگار شاهد و ناظر این پیوند بین انسان و کائنات هستند, نگاه کودک نیز به این شکوه و عظمت درخت پیش رو پر معنا و زیباست.

قرار گرفتن در موقعیت مناسب و کادری قابل قبول, تنظیم نسبتا خوب نور برای رسیدن به این فضای خاص, وجود رنگ که در القای حس نقش شایانی داشته, از نکات مثبت و قوت این عکس به شمار می اید.

سید ابراهیم پیره :

کادربندی هوشمندانه و مه گرفتگی که خیال انگیز بودن عکس را نشان می دهد و پسرکی که فارغ از هیاهوی دوران با نگاهی به افق های دور در پی آرزوهایش رکاب می زند و ما را به همراه رنگ های مرموز و سایه های وهم انگیز به داخل عکس می برد.

محمد حیدریان :

ویرایش و تایم عکاسی در نگاه اول بیننده, محسور کننده است.
کادربندی بسیار قوی است. بازی رنگ و نور بسیار زیبا و رویایی است. احساسی قوی در کار موج میزند. رویارویی درخت باوقار و عظیم, با آن برگهای درخشان، حالت کودک که انگار در برابر این عظمت شگفت زده و متحیر مانده، بسیار بدیع است.

تماس

عکس : سید مصطفی زمانی

 نقد

سید ابراهیم پیره :

نگاه خاص آدمک ها و استفاده از بازی سایه های تشکیل شده در قاب شیشه و نگاه سرگردان آدمک اول و دستهایی که انگار برای گره خوردن پیش آمده اند ولی تلاشی برای رسیدن انجام نمی دهند و سایه هایی در گوشه و کنار عکس ما را با یک عکس مفهومی زیبا و معماگونه مواجه می کند که برای فهمیدن لایه های عمیق آن باید با دقت در المان های عکس خیره شد.

احسان قنبری فرد :

وقتی تماس به لمس تبدیل میشود، معنا عمیقتر شکل میگیرد, شبیه آنچه میکل آنژ بر سقف سیستین تصویر کرده بود, جان بخشیدن با یک لمس...