عکاس : سید مصطفی زمانی
نقد
سجاد حقگو :
بشر همواره سعی داشته تا از طرق مختلف رویاهای خود را با کمک قدرت تخلیل
خویش حیات بخشد و ذهنیات آشفته اش را از دنیای پیرامون با جان مایه ای
مفهوم گرا بر قلب هستی پیوند بزند.
در سرآمد آنها هنرمندان و به ویژه عکاسان قرار دارند که از دیرباز تا کنون
کوشیده اند تا ذهن جهان را همچون اندیشه ی خود درگیر چیستی و واقعیت های
پنهان در لایه های شگفت انگیز دنیایمان این اعجاز بزرگ خداوند کنند.
در اثر پیش رو هنرمند با یاری جستن از تغییرات هر چند کوچک در رنگ نور و
سایه های موجود تصویری رویا گونه را ایجاد کرده که آن را از کالبد معمول
خود جدا میسازد و فکر را به تامل بیشتر و عمیق تر وا میدارد.
حضور درختی تنومند که در زیر پرتو های طلایی خورشید میدرخشد و نمادی از ایستایی و مهربانی در زمین است. در مقابل کودکی را شاهدیم که سوار بر دوچرخه ی خود از کنار درختی که محکوم
به ایستادن و استوار ماندن در مقابل تمامی تکاپوی پیرامون خود است میگذرد ...
این اولین جنبه ی وجود یک تباین عمیق در این اثر است!
شاخه های طلایی درخت که گویی جان یافته اند و به سمت کودک که نمادی از پاکی و معصومیت است شاخه دوانیده اند, درختانی که در پیش زمینه ی تصویر قرار گرفتنده اند, انگار شاهد و ناظر این پیوند بین انسان و کائنات هستند, نگاه کودک نیز به این شکوه و عظمت درخت پیش رو پر معنا و زیباست.
قرار گرفتن در موقعیت مناسب و کادری قابل قبول, تنظیم نسبتا خوب نور برای رسیدن به این فضای خاص, وجود رنگ که در القای حس نقش شایانی داشته, از نکات مثبت و قوت این عکس به شمار می اید.
سید ابراهیم پیره :
کادربندی هوشمندانه و مه گرفتگی که خیال انگیز بودن عکس را نشان می دهد و پسرکی که فارغ از هیاهوی دوران با نگاهی به افق های دور در پی آرزوهایش رکاب می زند و ما را به همراه رنگ های مرموز و سایه های وهم انگیز به داخل عکس می برد.
محمد حیدریان :
ویرایش و تایم عکاسی در نگاه اول بیننده, محسور کننده است.
کادربندی بسیار قوی است. بازی رنگ و نور بسیار زیبا و رویایی است. احساسی
قوی در کار موج میزند. رویارویی درخت باوقار و عظیم, با آن برگهای درخشان، حالت کودک که انگار در برابر این عظمت شگفت زده و متحیر مانده،
بسیار بدیع است.
